تجزیه باگاس نیشکر با استفاده از قارچ های تجزیه کننده ترکیب های لیگنوسلولزی

پیشرفت کشاورزی در دهه­های گذشته مایه افزایش زباله­های کشاورزی شده است. سالیانه مقدار فراوانی از زباله­های آلی مانند باگاس نیشکر ساخته می­شود. بیشترین بخش این مانده­های گیاهی را لیگنوسلولز تشکیل می­دهدکه پایداری آن در برابر فروزینگی زیستی بالا است. این پژوهش برای بررسی توان قارچ­های تجزیه­کننده ترکیب­های لیگنوسلولزی در تجزیه باگاس نیشکر در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل قارچ در هشت سطح (:t1بدون مایه­زنی ، :t2 زادمایه کوریولوس ، t3: زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم،  :t4زادمایه تریکودرما ویرنس، :t5  زادمایه کوریولوس + زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم، :t6  زادمایه کوریولوس + زادمایه تریکودرما ویرنس، t7 : زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم+ زادمایه تریکودرما ویرنس، :t8  آمیخته سه قارچ) بود. رطوبت نمونه­ها نزدیک 60 درصد وزن باگاس حفظ و برای 45 روز در دمای محیط نگهداری شدند. توده­ها هر 7-5 روز یک بار برای دو هفته نخست و پس از آن هفته­ای یک­بار برای هواد­هی زیر و رو شدند. در پایان دوره نسبت کربن به نیتروژن، هدررفت ماده آلی، لیگنین، همی­سلولز و سلولز نمونه­ها اندازه­گیری شد. نتایج به­دست آمده نشان داد که پیامد تیمارهای قارچ بر همه ویژگی­های اندازه­گیری شده معنی­دار است. بیشترین نسبت کربن به نیتروژن پس از نمونه شاهد در تیمار دارای تریکودرما ویرنس (8/25) و کمترین اندازه آن در تیمار آمیخته سه قارچ (37/14) به­دست آمد. بیشترین اندازه هدرفت ماده آلی در تیمار آمیخته سه قارچ دیده شد. کمترین اندازه لیگنین و سلولز در نمونه دارای آمیخته سه قارچ و نمونه دارای کوریولوس بدون ناهمانندی معنی­دار اندازه­گیری شد. بنا به این یافته­ها می­توان بهره­گیری از قارچ کوریولوس را برای تجزیه باگاس نیشکر حتی به جای آمیخته سه قارچ پیشنهاد داد.